Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Μερσώ· Καλλιθέα του 2015 μ.Χ.



Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τα τελευταία λόγια του αγαπημένου μου ποιητή
που ξεψύχησε τάχα μου εψές μπρος στο κατώφλι μου
όσο εγώ τον κοιτούσα με τρόμο από το «ματάκι»
κι ένιωθα ότι γίνομαι ένα με την πόρτα από την ακινησία
Σπάω το κεφάλι μου, που λες
κι όλο ξυπνάω με πονοκέφαλο
και μιαν εσωτερική ζαλάδα που φέρνει τα άντερα στο λαρύγγι μου
μια τρικυμία πρωτόγνωρη για το ξέγνοιαστο θυμητικό μου
Θαρρείς και οι εξάρες που έφερα ήταν θάμα κάποιου λησμονημένου θεού
που τώρα ζητάει τα ζάρια του πίσω
Ρίχνω λίγο γαλλικό με άρωμα καραμέλα στο χαλάκι του δωματίου των ξένων
για να εξευμενίσω όλους τους ξένους που αρνήθηκα
στην διάρκεια της καταδικασμένης σε νηφαλιότητα ζωής μου
Όλα τα όντας «σε ανάγκη» μασκαρεμένα Εγώ μου
που σιχτίρισα από φόβο μη πέσω θύμα απάτης και πλαστοπροσωπίας
χειραγωγούμενος από ένα κενό δαιμόνιο στα βάθη της κενής μου ύπαρξης
Εγίνηκα μπόχος τότε και κρύφτηκα στο προσωπικό μου κελί
μη τυχόν και ακουμπήσουν εμένα χέρια βρώμικα και ιδρωμένα
Μέγα πάθος με παρέσυρε και έπεσα σε μέγα λάθος
να πιστέψω ότι εγώ είμαι του σπιτιού κι ότι διαφέρω
Λειψυδρία έπεσε σε μια νύχτα εντός μου σα θανατικό
κι ερήμαξε όσα θαρρούσα πως ήξευρα
γιατί όποιος εσπέρνει φωτιές θερίζει ξηρασίες
Και τότε εγίνηκα ξένος εγώ, ξένος πολύ, πιο ξένος κι απ’ τους ξένους
και ανήμπορος να ρίξω έστω ένα δάκρυ στην κηδεία της μητέρας μου
καταδικάστηκα σε θάνατο από την λογική την κοινή και την κενή
που κινεί τα νήματα της αμφιβόλου ποιότητος πραγματικότητος


Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Μαθήματα φυσικής για ερωτευμένους προλετάριους




όταν λείπεις εσύ
διαβάζω τα ποιήματα σου
και είναι σαν να μην λείπεις
μα λείπεις τόσο συχνά που τα 'χω μάθει απ' έξω

κλειδώθηκα απ' έξω τις προάλλες
πήρα τηλέφωνο την πυροσβεστική
αλλά άργησε τόσο
που έβαλα φωτιά την πόρτα για να μπω
και τελικά η πυροσβεστική ήρθε νωρίτερα
τόσο νωρίτερα που με περίμενε έξω απ’ το σπίτι

τελικά ήταν οι μπάτσοι
ισχυρίζονταν ότι έκλεψα την καρδιά ενός αγοριού
που δεν ξέρω ούτε καν το όνομα του
αλλά εγώ τον ερωτεύτηκα πρώτη

κάπου διάβασα ότι είναι πιο εύκολο για έναν εγκληματία
να πληγώσει κάποιον άγνωστο
εκτός και αν ο εγκληματίας είναι αλλοδαπός ναρκομανής
τότε το να τεμαχίζει δικό του άνθρωπο
φαντάζει καθημερινή ρουτίνα
μεταφυσικής χροιάς
που δεν υπάγεται σε νομοτέλεια κοινωνική

αυτά συμβαίνουν όταν βάζεις έναν μαλάκα σε υπουργείο
εγώ προτείνω να βάλουμε το υπουργείο στον κώλο του
μέχρι να αποδεχτεί ότι καβλώνει με αυτό
τότε μπορούμε να τον καταδικάσουμε στην πυρά
αναβιώνοντας τις πρακτικές του μεσαίωνα
που τόσο έντονα φαίνεται να ασπάζεται

δεν ξέρω αν το να βγάζεις κάβλες
είναι τόσο απλό και ασήμαντο
όσο το να πιεις ένα ποτήρι νερό
συχνά ξεχνάω να το κάνω πάντως
μέχρι που λιποθυμάω από αφυδάτωση
και σωριάζομαι στην μέση του δρόμου
φωνάζω ξανά την πυροσβεστική
αλλά παίρνω πάλι τα αρχίδια μου
οπότε αρκούμαι στο να με γλείφουν αδέσποτα
μέχρι να ενυδατωθώ και να συνεχίσω τον δρόμο μου

δεν ζηλεύω τα ζευγαράκια
που περπατάνε χεράκι-χεράκι
χαζογελώντας
λες και ο κόσμος δεν είναι αρκετά σιχαμερός από μόνος του
αλλά τα σκυλιά που γαμιούνται
όπου βρουν
κι ύστερα ξαπλώνουν με τις ώρες στον ήλιο
πολύ φοβάμαι ότι μιλάει πάλι η χίπισσα που κρύβω μέσα μου
και θα αναγκαστώ να φοράω πάλι μαύρα για το επόμενο εξάμηνο
για να την σκοτώσω
πάντως κάτι μου λέει πως αν υπάρχει ευτυχία
τα σκυλιά την έχουν βρει
κι ας τα τυφλώνει η σοκολάτα


κινδυνεύω να ακουστώ πεζή
αλλά είναι που (με) βαρέθηκα
να ξερνάω πεταλούδες
κάθε φορά που σε σκέφτομαι
και πίστεψε με
συμβαίνει συχνά
τόσο συχνά που αν ήμουν ταλαντωτής
με μηδενικές απώλειες ενέργειας
το πλάτος της εξαναγκασμένης θα έτεινε στο άπειρο
από την άλλη εσύ
προσεγγίζεις απειλητικά την ιδιοσυχνότητα μου
μέχρι που επιτέλους ερχόμαστε σε συντονισμό
και μπαμ και μπουμ

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Θα σε δω στην κόλαση, αγάπη μου




Τώρα που έπεσε το
Gamato
έκανα μια λίστα
Μια λίστα με ταινίες ελληνικής παραγωγής της τελευταίας 20ετίας
με χρονολογική σειρά κυκλοφορίας
και από δίπλα τόνοματουσκηνοθέτη
αναγάγοντας κινηματογραφικό ενδιαφέρον σε υποχρέωση εκπαιδευτικού περιεχομένου
καρτελώνοντας κάβλα για τέχνη σε τριπάκια των 50
mg καικάτιψηλά
Έβαλα τάξη στην ποσότητα
και χαμογέλασα για εφτά λεφτά
μέχρι που με ταρακούνησε η υπενθύμιση που είχα βάλει στο κινητό μου
ειδοποιώντας με πως «ΑΡΚΕΤΗ ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ»
και ύστερα έπεσα για ύπνο
με την σκέψη ότι θα σε δω στην κόλαση, αγάπη μου

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Ε φιλαράκι, έχεις μια σταθερά;




Στήνουμε κώλο και μουνί
δώστε μας λίγη ηθική
απ’ την φτηνή
Ακούς, κυρ Στέφανε;
αυτήν με των 4, ναι
αυτή στα τέσσερα
τη γαμημένη
«
O tempora, o mores
γαβγίζει ο τρελός της Ναυαρίνου
κι εγώ τρέχω να προλάβω το φανάρι
να δεις που θα του στήσουν άγαλμα στην πλατεία άμα τεζάρει
που θα τεζάρει δηλαδή
-το μόνο βέβαιο-
Μια σταθερά, ρε φιλαράκι
έχεις μια σταθερά;
να πιαστώ από κάπου
να ξεκουράσω το σακατεμένο μου κορμί
να γύρω το κεφάλι
και να κλείσω το ένα μάτι
Μια σταθερά, ρε φιλαράκι
κι ας είναι κι άρρητη
Πλέον δεν έχω αγαπημένο στίχο
μόνο αγαπημένο τοίχο
κάπου στην Πλάκα
-δε κάνω πλάκα-
αυτόν στον οποίον έστησαν το ’44 τον Τίτο
κι αυτός την γλίτωσε με ένα φιλί
Περίεργη που είναι η ζωή
και η Ζωή ακόμα να φανεί
Ο χωροχρόνος γαμιέται χειρότερα κι απ’ την Αλεξανδράτου
αλλά παίρνει καλά τσιμπούκια πού και πού
Γι’ αυτό κι εγώ
γυρίζω την πούτσα μου στο μέλλον
φαντασιώνομαι τον Τσακνή επί κεφαλής της ΕΡΤ
και χύνω δυνάμεις με βάση το μηδέν και εκθέτη το άπειρο
Όχι άλλες απροσδιοριστίες, ρε πούστη μου


* απροσδιοριστίες = υπερωρίες αμφιβόλου χρηματικής ανταμοιβής

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

...But we're all searching for someone whose demons play well with ours





ίωσης συμπτώματα εμφανίζει το τριαντάφυλλο
που κρύβω στο μανίκι μου
το βγάζω να πάρει αέρα
και σηκώνουν τα χέρια ψηλά
guns αλά roses

μενοχλεί που διαλέγουμε τους φίλους μας
ανάλογα με το πόσο μοιάζουν οι φρίκες μας
μενοχή που μας διαλέγουν οι φρίκες μας
ανάλογα με τον ποιον έχουμε φίλο μας
μενοχλεί που μας ενώνουν οι φρίκες μας
μάνο
μένια
μίλτο
μωρόμου

κάποτε
επικεντρώνουμε όλη μας την ενέργεια
σε αυτά που μας ενώνουν
και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν
μετά κάνουμε μπάφους και ελευθεριακό σεξ
θεωρητικά γράφουμε ιστορία
πρακτικά τρώμε τα λεφτά των νεόπλουτων γονιών μας που ζουν στην αμερική

γι’ αυτό σου λέω 
αυτά που μας χωρίζουν αξίζουν ίσως μια δεύτερη ματιά
-εκτός κι αν ακούν στο όνομα ελπίδα-
θα τη σκίσω τη πουτάνα

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Εγώ στο σπίτι μου από Υδρόχρωμα αναπνέω καλύτερα



Αν ανάψεις ένα κερί σε ένα σκοτεινό δωμάτιο
περιμένεις το φως του να ταξιδέψει και στην πιο παραμελημένη γωνία
Αν δοκιμάσεις να ζεστάνεις το χέρι σου
το μισό και βάλε δωμάτιο θα ξαναβυθιστεί στο σκοτάδι
Αν πάλι τοποθετήσεις το χέρι σου σε απόσταση αναπνοής από τον τοίχο
η σκιά που θα σχηματιστεί σε αυτόν δεν θα είναι ούτε το μισό του χεριού σου

Όταν ήμουν 4 ετών είχα ένα τικ με την μύτη μου
την ρουφούσα συνέχεια με ή χωρίς μύξες
Όταν ήμουν 6 ετών είχα φάει σκάλωμα με το πώς ο οργανισμός μας επιτελεί βασικές λειτουργίες του στον αυτόματο πιλότο
καταλήγοντας να σκέφτομαι την κατάπωση και την αναπνοή μου συνεχώς
Όταν ήμουν 9 ετών σκεφτόμουν με μεγάλα φωτεινά γράμματα την ορθογραφία κάθε λέξης που πρόφερα ή άκουγα
Όταν ήμουν 10 ετών δεν προσπερνούσα καμιά πινακίδα χωρίς να διαβάσω τι λέει
και αν το έκανα έφτανα σε σημείο να γυρίσω πίσω για να την διαβάσω
Τώρα που μεγάλωσα και πάω μόνη μου στον οδοντίατρο
προσπαθώ να λήξω αν η εμμονή μου με το να μην αφήνω πουθενά σκουπίδια
έχει ιδεολογικό περιεχόμενο ή στίγματα χαριτωμένου ψυχαναγκασμού
Τελευταία έχω ένα άλλο πρόβλημα όμως
δεν μπορώ να πηδηχτώ χωρίς να σκέφτομαι την φάτσα σου, Μαλάκα
Ατυχές παράδειγμα;
Ε κάτι θα θέλει να πει ο ποιητής, μάλλον
αλλά του έχει σφηνώσει μια πέτρα στο λαρύγγι και δεν μπορεί να βγάλει άχνα
θαρρείς και πριν που μιλούσε τον άκουγες
Για να ακουστείς
πρέπει είτε να είσαι το χέρι δίπλα στην φωτιά είτε η ίδια η φωτιά
κι εγώ την βρίσκω με το κρύο και τα χέρια μου είναι πάντα παγωμένα
κι εγώ είμαι ζώδιο του αέρα και πολύ ασταθής για να αυτοπυρποληθώ
Κι εγώ ξύπνησα το πρωί και αντί να μην σηκώνομαι από το κρεβάτι επειδή σε σκέφτομαι κάτω από τα παπλώματα
δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι γιατί η θέα που μου προσέφερε το ταβάνι ήταν καλύτερη της φάτσας που θα αντίκριζα στον καθρέφτη του μπάνιου
Τελικά σηκώθηκα για να βάλω καφέ
και ο μαλάκας με κοιτούσε και δεν ψήθηκε ποτέ να κάνει ελεύθερη πτώση στην μοβ κούπα μου
«Τι περιμένεις;» τον ρώτησα επιτακτικά
και 2 δεύτερα μετά θυμήθηκα ότι πρέπει να τον χύσω εγώ στην Κούπα
Αξιογάμητος ο Καπουτσίνο, δε λέω!
«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» μου ψιθύρισε το Μπρίκι
-όχι το σκυλί μου, το άλλο-

Επιστροφή στο δωμάτιο μου από υδρόχρωμα
που διαφέρει από τα δωμάτια των φίλων μου
-επιμελώς σπατουλαρισμένα και περασμένα με πλαστικό-

Μικρή γκρίνιαζα για το
fade out που έκαναν οι τοίχοι μου με το πέρασμα του καιρού
η μαμά μου πάντα έλεγε ότι το υδρόχρωμα αναπνέει καλύτερα
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πόσο βαρετό είναι το πλαστικό
αχ
λείο σαν το δέρμα σου και στιλπνό σαν τα μαλλιά σου
εκνευριστικά τέλειο
Εγώ στο σπίτι μου με υδρόχρωμα
αναπνέω καλύτερα
το ταβάνι προσφέρει μοναδικά ταξίδια
κι ας μην λέει να πέσει να μας πλακώσει με προορισμό το πιο μακρινό εξ αυτών
-
Μικρή χαιρόμουν για το
fade out που έκαναν οι τοίχοι μου με το πέρασμα του καιρού
η μαμά μου πάντα έλεγε ότι είναι και αυτό σημάδι συναισθηματικής ωρίμανσης
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πόσο άδικο είχε
αχ
να κάνεις στην μπάντα το εγώ σου για να αγαπήσεις και να αγαμηθείς
επικίνδυνα τέλειο
Εγώ στο σώμα μου χωρίς τοίχους
νιώθω κλειστοφοβία
η περιφερειακή μου όραση δεν λέει να με αφήσει σε ησυχία
κι ας πιστεύω ακόμα στους ανθρώπους

Ανθρώπους που δεν αφήνουν μια ταλαιπωρημένη ψυχή να βρει την ηρεμία που της αναλογεί
γιατί γαμιέστε έτσι, ρε μαλάκες;

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

{Αφελής Συνολοθεωρία} και {Πώς να της την φέρετε}





μπήγω τα νύχια μου στον τοίχο με σκοπό να απαλύνω τον πόνο
τον τρόμο που μου προκαλεί η αντανάκλαση μου στα μαχαιροπίρουνα
παραμορφωμένα εγώ σε μία θύελλα αντιδράσεων και εκφράσεων
μορφασμών που δεν καταλαβαίνω αλλά δεν επιμένω κιόλας
η διαδικασία ενσωμάτωσης μου στο σύστημα απέτυχε
και τώρα με φτύνει επιδεικτικά στο πεζοδρόμιο
σαν να ήμουν μυγάκι στην μπύρα / τρίχα στην πίπα / φλόκια στην γύρα
χα χα για κοίτα μια ξύπνια
αν χρησιμοποιώ παραδείγματα παρμένα από την καθημερινή μου ζωή
είναι γιατί προσπαθώ να νιώσω μέρος της
όσο κρατιέμαι γερά πάνω στις μέρες που περνάνε από μέσα μου
χωρίς να μου τον γλείφουν
εεε -χωρίς να με αγγίζουν- ήθελα να πω
κι ας με παίρνουν μαζί τους ύστερα από κλάματα και παρακάλια
υποσχέσεις ότι θα αλλάξω και θα βγάλω τα σκουπίδια για πέταμα
κι από δευτέρα, ψηλέ, κομμένα τα ξυράφια και οι φρικάκηδες
δεν ξέρω τι από τα δύο με ερεθίζει περισσότερο
πάντως σίγουρα όχι η εικόνα ενός μπατσικού να καίγεται
η δίψα μου για φωτιά δεν έχει ιδεολογικό χαρακτήρα
όταν κάτι εκτός από αντιδεοντολογικό είναι και παράνομο
δεν χρειάζεται δεύτερες σκέψεις, μόνο διπλή αμοιβή
άδειες κουβέντες επιχρυσωμένες με δεσποτισμό και δουλοπρέπεια ταυτόχρονα
στην τρίτη στροφή δεξιά για να παρακάμψετε ηθικές αναστολές
και κοινωνικά προσχήματα που τάχα μου σας καταπιέζουν

αποσύρετε για μια μέρα το Σύνταγμα, ρε γαμημένοι
να δούμε ποιος έχει τα άντερα να χύσει άντερα στην μέση του δρόμου

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Πρωινό Στο Κρεβάτι


«Γράφεις ποιήματα αλλά δεν είσαι ποιητής»
Θα το κάνω ποίημα αυτό κι ας μην είμαι ποιήτρια
Αναμφίβολα όμως το ποιητόμετρο γέρνει προς την μεριά σου
Ποίημα που έχει μέσα την λέξη ποίημα
είναι για τα μπάζα
δηλαδή για τα ποιήματα
Κι εμείς που σαν γενιά είμαστε για τα μπάζα
γράφουμε κάνα ποίημα που και που
να ανέβουμε κατηγορία
Κι εμείς που σαν γένια είμαστε σαν τις ξεχαρβαλωμένες κιθάρες του Καρυωτάκη
διαβάζουμε κάνα Καρυωτάκη που και που
γιατί η “ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε”
Πέφτει το
beat και ακούμε ήδη το χειροκρότημα
και τις κραυγούλες από άτακτες φοιτητριούλες
Δεν θα στείλουμε τον Φώτη για μπύρες
γιατί φοράει
hoodies και βρώμικες αρβύλες
Εντάξει, αυτές οι τελευταίες είναι δικές μου
Ο Κώστας είναι στην φάση που λέει
και με κοιτάν γιατί; για το λουκ στο μαλλί
και με κοιτάν γιατί; γιατί φοράω φαρδύ
και με κοιτάν γιατί; γιατί τρύπησα ταυτί
και με κοιτάν γιατί; γιατί είναι κομπλεξικοί
Αυτός κι αν είναι χου
Σε έναν κόσμο όπου το χου βγαίνει από το
hoodies
δεν θα ‘πρεπε να ντρέπεσαι να σηκώσεις όπλο
και να τον κάνεις φιλετάκια για τα
goodies
Θα σκότωνες αλλά δεν είσαι δολοφόνος            
Σκοτώνω τον μεγαλύτερο δολοφόνο
Τον χρόνο
ΣΚΟΤΩΝΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ
Ώρα για ύπνο
Λένε, σαν το πρωινό σεξ δεν έχει
ξυπνάω κι εγώ ο μαλάκας από τις 8
και τι να δω;
όντως δεν έχει

- Πρωινό στο κρεβάτι, μωρό μου
- Καλά με τα χέρια σου το σκότωσες;





Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Hanging Family Tree




αφήστε τα μίση

και πιάστε στα χέρια σας τα διαζύγια
ποζάρετε όπως την νύχτα του γάμου σας
και βγάλτε selfies
ανοίξτε σαμπάνιες
και το καλό το κρασί
αυτό που φυλάτε για «ειδική περίσταση»
και χορέψτε, χορέψτε,  χορέψτε
όχι τανγκό
αλλά ένα ξέφρενο
mosh pit
κι εγώ από την θέση μου
θα σας πετάω όχι χαρτοπετσέτες
αλλά προκηρύξεις
μαμά, μπαμπά
ο γιος σας…
όχι, δεν είναι
gay
όπως συνηθίζει να λέει σε φεμινίστριες
για να σταματήσουν να τον ζαλίζουν
με το ασπρουλιάρικο
straight cis προνόμιο του
ούτε κουκουλοφόρος είναι
του αρέσουν τα μαύρα
αλλά τα μόνα χημικά που έχει «δοκιμάσει»
είναι αυτά που του σπρώχνει ο διονύσης
ο γιος σας, λοιπόν, μεγάλωσε
και δίνει εξεταστική
«το πουλάκι σας»
γι’ αυτό και σας παρακαλεί
να σταματήσετε να του πρήζετε τα αρχίδια
με τους αναίτιους αλλά εύλογους καυγάδες σας
και να κάνετε μια βόλτα από τον δικηγόρο σας
προτού χρειαστεί να ψάξει αυτός για έναν 

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Έλεγαλλά



έλεγα θα ξυπνήσω νωρίς
έλεγα θα βγάλω τον σκύλο βόλτα
έλεγα θα συμμαζέψω το δωμάτιο μου
έλεγα θα βάλω πλυντήριο
έλεγα θα πω καλημέρα στον γείτονα
έλεγα θα μαγειρέψω
έλεγα θα ξεκινήσω εκείνη την σειρά
έλεγα θα τελειώσω εκείνο το βιβλίο
έλεγα θα ψάξω για δουλειά
έλεγα δεν θα τα ανακατέψω
αλλά τελικά τα ανακάτεψα
και έλεγα θα σε πάρω τηλέφωνο
αλλά τελικά δεν σε πήρα

κάτι είναι και αυτό

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Οι άνθρωποι που κρατάνε πάντα την ψυχραιμία τους



Οι άνθρωποι που κρατάνε πάντα την ψυχραιμία τους
λένε καλημέρα πριν τις 12 και καλησπέρα μετά τις 12
δεν αργούν ποτέ στην δουλειά τους
και σπάνια χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Οι άνθρωποι που κρατάνε πάντα την ψυχραιμία τους
λένε ευχαριστώ στο αφεντικό τους και συγνώμη όταν σε σπρώχνουν για να περάσουν
δεν λένε «τι;» αλλά «παρακαλώ;»
και σπάνια μιλάνε δυνατά.
Δεν θα τους δεις ποτέ
ιδρωμένους
να σκοντάφτουν
να σκουπίζουν τις μύξες τους στα μανίκια τους
να ρίχνουν τον καφέ τους
να χάνουν τα κλειδιά τους
να ξαπλώνουν στο κρεβάτι με τα ρούχα
να κάνουν αστείες γκριμάτσες όταν έρχονται σε οργασμό.
Κάνουν αποστειρωμένο σεξ
δεν φτύνουν και δεν βρίζουν.
Σου λένε πως να μεγαλώσεις τα παιδιά σου
αλλά η μόνη σχέση που έχουν με τα δικά τους είναι να πληρώνουν τον ψυχολόγο τους.
Οι άνθρωποι που δεν χάνουν ποτέ την ψυχραιμία τους
πηγαίνουν στην Εκκλησία Χριστούγεννα και Πάσχα
αλλά προσβάλλονται άμα βρίσεις τα θεία
γαμώ τη Μπαναγία.



Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

"Θυμήσου, Σώμα"



μάτια ερμητικά ανοιχτά
κοιτάζουν αλλά δε βλέπουν
κι όταν συναντιούνται
αλλάζουν πεζοδρόμιο
μήπως και αντικρίσουν μέσα στις ξένες κόρες
τις δικές τους

σου ζήτησα να κλείσεις το φως
κι εσύ μου απάντησες πως θέλεις
να βλέπεις την κάβλα στα μάτια μου
την στιγμή της κορύφωσης

δεν είμαστε εγώ και εσύ σε αυτό
το "εμείς" και το "μαζί"
με αφήνουν αδιάφορη
οργασμός είναι το απόλυτο τίποτα, μωρό μου
ανυπαρξία
γενεσιουργός ανυπαρξία

εκεί που οι διαστάσεις αλλοιώνονται

η θεωρία των διαστελλόντων συμπάντων
βρήκε εφαρμογή στην κρεβατοκάμαρα μας
και η θεωρία της βαρύτητας καταρρίφθηκε
οι νόμοι που διέπουν τον κόσμο γύρω μας
κείτονται εξευτελισμένοι στο πάτωμα
κάνουν παρέα στα εσώρουχα μας
θλιμμένοι που δεν μπορούν να συμμετάσχουν
στα ερωτικά μας παιχνίδια

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Η ζωή μου στο 3ο έτος



στα μέρη μου
τα παιδιά μιλάνε σε αγνώστους
οι άγνωστοι φοβούνται τον μπαμπούλα στην ντουλάπα
οι ντουλάπες δεν οδηγούν στην νάρνια
αλλά σε γειτονικά σπίτια
που έχουν αρπάξει φωτιά
και χορεύουν τον χορό της βροχής
η πυροσβεστική σβήνει ξαναμμένους εφήβους
ορμόνες με πόδια
και ψυχολογικά που τους φόρτωσαν
κάπως ψυχαναγκαστικά
συνοδευμένα με κατηγορίες για καταστροφή δημόσιας περιουσίας
εγώ πάντως το μόνο δημόσιο που έχω βανδαλίσει
είναι ένα θρανίο λυκείου
και το μουνί της μάνας σας
κατά βάση την βρίσκω με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας
ειδικά όταν πρόκειται για
καφέ
λεξικά
στυλό
και φρίκες
γαμώ τον καφέ που μου έριξες
το λεξικό μου που λέρωσες
το στυλό που μου έσπασες
και τις φρίκες που μοιραστήκαμε
τον άγνωστο χειμώνα γιατί την έπεφτε στην γκόμενα ενός φίλου μου
τον γνωστό χειμώνα που θα μας βρει χωριστά
τα ταξίδια που δεν κάναμε
αλλά κυρίως αυτά που έκανα μόνος μου
και το κατερινάκι από τον έκτο που ακούει θανάση και μάλαμα
καλά αυτό σίγουρα δεν το γαμάω
με χάσατε όχι όταν ταυτίσατε στο μυαλό σας
μονογαμία και μονοκανονικότητα
αλλά όταν δεν τσοντάρατε να βγάλω την θάλεια για ποτό
θαρρείς και αυτό με κάνει λιγότερο φεμινιστή για τα μέτρα σας

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Προσωρινό ενδιαφέρον για τα ζώα της φάρμας by Delta Raw


Θα μπορούσα να είμαι σκύλος

και κατά μια οπτική είμαι:
θέλω μόνο χάδια στην κοιλιά 
το πιάτο μου γεμάτο ριζογκοφρέτες
και να φέρνω βρώμα στο σπίτι.
Μ’αρέσει να κυνηγάω γάτες,
όταν τις προλαβαίνω
το αφεντικό μου τις αφήνει να μείνουν μαζί μου
σε ένα μπλε μαξιλάρι δίπλα απ’ το κανονικό μαξιλάρι.












Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
αλλά δεν είμαι:
το πιάτο μου το γεμίζουν αναρχοχριστιανοί,
το κορούπι μου φεουδαρχικά κατάλοιπα που ζωντανέψαν,
τα
zombie του george με πηγαίνουν σε εκθέσεις του andy
κε εκεί πάντα μου κόβουν το πέος στην είσοδο
γιατί ενοχλεί τα ευαίσθητα αγάλματα
που πριν γίνουν εκθέματα ήταν φοιτητές στη γαλλία.
Μα αυτό κάθε φορά όταν φεύγουμε ξαναφυτρώνει
σα το συκώτι του προμηθέα.
Δε με πειράζει,
απλά σκέφτομαι ότι γαμώτο,
έπρεπε να μην είχε σφάξει εκείνο το γύπα ο Ηρακλής,
γιατί μετά @ Δίας τον αντικατέστησε
με χίλια περιστέρια
που βγάλανε μαχαίρια
και όπως σας είπα πριν μου τρώνε την πούτσα κάθε φορά που θέλω να μάθω για την τέχνη της εποχής μου.
















Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
αλλά δεν είμαι
είμαι όλα τα θηλαστικά εκτός από σκύλος,
μοιρίζω σαπίλα
βρομάω απλυστία.
Που και που πείθομαι πώς είμαι άνθρωπος
μικρός, πολύ μικρός όμως
τόσο μικρότερος από εσάς
που πιάνομαι στον ιστό της αράχνης
και γίνομαι αντιληπτός ως έντομο
ένα μεγάλο βρωμερό έντομο.
η αράχνη με πλησιάζει
και εγώ ουρλιάζω
φωνάζω για βοήθεια μισθοφόρους απ’ την τσεχία,
φρικαρισμένους κήρυκες της μονογαμίας, παρθένους
φοιτητές στο δέκατο τέταρτο έτος της
φαιολογίας. Τη
φένια που γενικά θέλω να την πηδήξω ακόμα όπως και όλοι οι
φίλοι μου.














Θα μπορούσα να είμαι σκύλος,
αλλά ένα κουτάβι θα το είχαν σώσει απ’ τα τέρατα με τις δαγκάνες
και δεν έχω ούτε ένα τόσο δα πιστολάκι με πυρηνική ενέργεια
για να προστατεύσω τα μούτρα μου.
Σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει κανείς να επιστρατεύει τα γεννητικά του όργανα
αλλά δεν έχουν προλάβει να ξαναφυτρώσουν
-ποτετέχνηπριντονπόλεμο-
και έτσι κάθομαι να φάει με η αράχνη:
φτάνει κοντά μου,
σκαρφαλώνει στο κεφάλι μου,
στήνει μια ομπρέλα και βάζει αντηλιακό στο κορμί της.
Αχ δεν είμαι έντομο
δεν είμαι σκύλος
δεν είμαι θηλαστικό
ΕΙΜΑΙ ΝΗΣΙ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ
ΕΙΜΑΙ ΝΗΣΙ.
Ουρλιάζω απ’ τη χαρά μου, ζητάω επιδοτήσεις απ’ την ευρωπεηκή ένωση
τελικά παίρνω τα αρχίδια μου
και μένω άφραγκος.
Με πλησιάζουν κι άλλες αράχνες
με θέλουν όλες.
Θα φτιάξω με αυτές ένα νησί με κλωστυφαντουργίες
και θα κατακτήσω τα βαλκάνια.
θα κρεμάσω την πηνελόπη απ’ ένα δέντρο της υφάκης
για να έχω το απόλυτο μονοπώλιο στους εργαλειούς
και τότε όλοι οι οδυσσέες θα έρχονται σε μένα
αχ τι ωραία που δεν είμαι έντομο.
Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
Αλλά είμαι νησί
Είμαι ένα νησί με νεκρούς σκύλους και χωρίς επιδοτήσεις
Ένα νησί με αξιώσεις περιφερειακής δύναμης.
Μα οι αράχνες δεν έρχονται ακόμα
θέλουν να κάψω όλα τα τατουάζ απ’ το κορμί μου
ή τουλάχιστον αυτών με τα ονόματα
γυναικών που αγάπησα
ξέρετε τώρα
του ανδρέα
του κώστα
και της ζωής.
Μα εγώ
που τώρα πια είμαι νησί,
δεν έχω χέρια για να σχίσω το δέρμα μου
και περιμένω ναυαγούς να το κάνουν για μένα
και να με καταδεχτούν έτσι οι μεγάλες δυνάμεις
ως έναν βασικό συνεργάτη στον τομέα της κλωστυφαντουργείας.
αχ
ναυαγήστε στις ακτές μου, ναυαγήστε
μόλις με κάνετε ισχυρό θα σας ταΐσω στις αράχνες μου.















Να σου πω κάτι;
-
 Έλα
-
 Θα μπορούσα να είμαι σκύλος εδώ που τα λέμε.





Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Το αφεντικό φιλούσε υπέροχα



εκατόν εβδομήντα ευρώ και κάτι ψηλά
ο πρώτος μου μισθός
το αφεντικό μου με ρώτησε πως αισθάνομαι
του απάντησα ότι πονάνε τα πόδια μου
με έβαλε να ξαπλώσω
και με φίλησε στοργικά στο μέτωπο
«μην ανησυχείς, η υπεραξία σου βρίσκεται σε καλά χέρια»

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

StrawberryFieldsForever




ενα τσιγαρο ακομα 
και πεφτω 
για υπνο βατω αναμεσα σε 
ζομπυ ρες 
και λοιπα ξυδια 
ως το φεγγαρι 
και παλι πιζω 
μα δεν υπ 
αρχω το εγω μου κλεισες 
το μα τι να το κανοταν
δεν μπορω να σαγγιζοταν
δεν εισαι δω να σεδωσεπιτοπλειστον 
λει πισω παλι στην αρ χιλια 
φωτακια κι αδεια κουτα κι αν μου λειπεις 
θα συνηθισω με τον και ρο και μπυρες 
και ενα φεγγαρι ολο για παρ 
τι μου εχουν κανει τα ματια σου ρε πουστηνευχη 
εχω βαλει τα κλει δια στροφες και απω θαμ 
μενα που με βλεπεισω και σεφα γα μημενε 
σε ασφαλη 
απο σταση 
σε στα see 
ya τι θελω και μπορω 
ξανα και ξα να δες 
μπορω και χωρισαδεια απο τον πανω 
σου θελω ναραξωπισω μου τρεχει το σκυλι 
θελει χαδιαλλα με μας τιγια γινει; 
ε;

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Our cells contain the universe ft Φώντας



τα κύτταρα μας περιέχουν το σύμπαν
το άζωτο στο DNA μας
το ασβέστιο στα δόντια μας
ο σίδηρος στο αίμα μας
και ο άνθρακας στις μηλόπιτες μας
σφυρηλατήθηκαν στο εσωτερικό καταρρεόντων αστεριών

είμαστε όλοι αστερόσκονη
και μπλαμπλαμπλα
απομεινάρια
υπολείμματα
κατάλοιπα
αυτό είμαστε
τα λείψανα νεκρών από καιρό αστεριών
που βρήκαν οι γείτονες κρεμασμένα
μπροστά από τον μεγάλο καθρέφτη
της αδράνειας
το κατακάθι του πρωινού καφέ
σερβιρισμένου με κουβεντούλα
για θάνατο και διαζύγια
άχου μας!
κι άκου μας κιόλας τώρα:
τα κελιά μας περιέχουν το σύμπαν
και όχι το σύμπαν τα κελιά μας
είμαστε φυλακισμένοι στο σύμπαν
και δεν υπονοώ
καμία μορφή ιδεατής ελευθερίας
δεν υπάρχουν αντιφατικές ερμηνείες
απλά πολλά αντιφατικά μυαλά
που προσπαθούν απεγνωσμένα
να ερμηνεύσουν τον κόσμο γύρω τους
όταν δεν έχουν ερμηνεύσει καλά καλά
τον κόσμο μέσα τους.
δεν σου λέω να κατασταλάξεις
στον αναρχισμό ή στον μηδενισμό
και να σταματήσεις να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα τους
αλλά να καταλάβεις επιτέλους
αν προτιμάς τον καφέ σου
με ή χωρίς γάλα
η φυλακή μας περιέχει το σύμπαν
και το σύμπαν αποτελεί τα κύτταρα μας
άρα είμαστε ελεύθεροι-πολιορκημένοι
μέσα στους εαυτούς μας, είπε
και έχυσε τα μυαλά της στον τοίχο
προτού προλάβω να την παρηγορήσω
λέγοντας της ότι ούτε το σύμπαν μπορεί να μας ξεφορτωθεί

***
Κάποτε όταν ήμουν μικρός είδα με τους γονείς μου ένα αστέρι να πέφτει στη θάλασσα. Με προέτρεψαν  να κάνω μια ευχή και εγώ ζήτησα από το νεκρό αστεράκι να σώσει έναν οικογενειακό μας φίλο απ’ τον καρκίνο του. Ο φίλος μας πέθανε όσο και το αστέρι το οποίο τελικά δεν είχε πέσει στο νερό αλλά στο υπόλοιπο σύμπαν. Έκτοτε όταν θέλω να ευχηθώ κάτι ντύνομαι πρόχειρα, πετάω λίγο οδοντόπαστα στα μούτρα μου αντί για τα δόντια και πηγαίνω στο πλησιέστερο ογκολογικό νοσοκομείο. Εκεί βλέπω τους άρρωστους και από μέσα μου εύχομαι ότι θέλω τέλος πάντων να ευχηθώ. Όχι για να γίνει. Όταν θες κάτι πάρα πολύ η ελεύθερη αγορά συνωμοτεί για να διαβάσεις Κοέλιο. Απλά να. Κάποιος πρέπει να πει στους καρκινοπαθείς πώς δεν είναι μόνο οι μεταστάσεις που πολλαπλασιάζονται μέσα τους. Είναι και η ποίηση. Θα πεθάνει μαζί τους κι αυτή όπως και ο καρκίνος αλλά τουλάχιστον θα πάρει τη δόση της από χημειοθεραπεία και θα προλάβει να τους σιγοψυθιρίσει στο αυτί:

«Γαμιέται το σύμπαν»

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Φακ ντα πολίς



εν αρχή ην το χάος
μετά κάποιος μαλάκας πήρε πρέφα
ότι παίζει διακόπτης στο δωμάτιο
είδαμε μπροστά μας
αντικρίσαμε το χάος
βλασφημήσαμε
και με τα πολλά
την έκανε για αλλού
εμείς είχαμε ήδη αρκετά
στο κεφάλι μας
και χαρμάνια όπως ήμασταν
στρίψαμε ένα τρίφυλλο
αλλαναπτήρας γιοκ
χτύπησα στο διπλανό δωμάτιο

- γεια σου, γλύκα. παίζει φωτιά;
- δεν καπνίζω μωρέ αλλά μπορείς να ζητήσεις τσίχλες γιατί κι εμένα μου αρέσεις.
- βασικά παίζει να καπνίζει καμιά φίλη σου;
- άντε γαμήσου ρε μαλάκα. ακόμα δε συστηθήκαμε καλά καλά και θες και τρίο!

μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα
γύρισα πίσω μάδεια χέρια
και τι να δω;
οι δικοί μου αιμόφυρτοι
το γάρο άφαντο
κι ένα σημείωμα
"Η ΘΑ ΦΑΣ Η ΘΑ ΦΑΓΩΘΕΙΣ"
ακολούθησα τα αίματα
μέβγαλαν στην ταράτσα
δυο ένστολοι χώμα
πφφ
θα 'ναι τόσο εύκολο που δεν θα 'χει καν πλάκα, σκέφτηκα
τους άρχισα στις γρήγορες
και πριν πάρουν χαμπάρι τι γίνεται
τους είχα ήδη γυρίσει μπρούμυτα
θυμήθηκα την γκόμενα από το 402
"μανώλης, χάρηκα"
έχυσα στα σήματα τους
"και που 'στε, μάγκες;
προσοχή στα φλόκια την επόμενη φορά"

έφαγα καλά εκείνη τη μέρα

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Η ζωή μου στο 4ο έτος


κάποιος μίλησε για την κοινωνία της νομιμότητας
δεν την ξέρω την τύπισσα
προς το παρόν με καίει η νομιμότητα της κοινωνίας
και το κατερινάκι απ' τον έκτο
αναρχοπεσιφίστρια
υπαρκτός σουρεαλισμός, μωρό μου
αν δεν είχα υψηλές επαγγελματικές βλέψεις
θα άφηνα γένια και θα έπαιρνα τα βουνά
βέβαια με κρατάνε κι άλλα πράγματα στην αστική παράνοια
μια μάνα
ένας σκύλος
και μια υπόνοια ότι δεν θα βγάλω ποτέ γένια
δε βαριέσαι
καλά είναι κι εδώ
ακέφαλα σώματα
διαμελισμένα κορμιά
μικρόβια
ξενιστές
αόρατοι εχθροί
τρόμος
κατάρρευση
κάβλα
αυτόκλητοι υπερασπιστές του νόμου
υψώνουν φράχτες
αγοράζουν όπλα
και σκοτώνουν στο όνομα της νομιμότητας

πλάκα έχουν μωρέ

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Η νεκρή Αννούλα

η μικρή αννούλα κάθεται και κλαίει
γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της
και αυτό γιατί δεν μπορούνε
είναι νεκρή
αν και «η νεκροφιλία είναι γεγονός
κανείς δεν σε γουστάρει όσο είσαι ζωντανός»
νεκρόφιλοι κομμουνιστές , νεκρόφιλοι εθνικιστές
ελπίζω να μην φάω ξύλο που τους έβαλα στην ίδια σειρά
αστειάκι, "σύντροφοι"
α ναι
και φυσικά η νέα τάση της μόδας
νεκρόφιλοι χριστιανοί
ως που θα πάει αυτή η γαμημένη παραφιλία;
σαν να μην μας έφτανε η φετιχοποίηση του μέλλοντος
ο φουτουρισμός να παίζει σε διπλό ταμπλό
μην με ρωτήσετε σε ποιο έχασε
από την μία η ρητορεία του φασισμού
και ο "καημένος" ο μαρινέτι
από την άλλη το αριστερό μέτωπο τεχνών
κάτι σαν τον αφάζα σε φεστιβάλ της ΚΝΕ
κυβερνήσεις πέφτουν
πολιτικά συστήματα αλλάζουν
επαναστάτες γεννιούνται και πεθαίνουν
κι η τέχνη παραμένει η πουτάνα σας
το μέσο για την επίτευξη του σκοπού σας
να χύσετε τις ιδέες σας στα μυαλά των απέναντι
ή τουλάχιστον να ξεσηκώσετε τον γείτονα
για να κάνει αυτός την βρώμικη δουλειά
κι εγώ να γράφω για να γράφω
ή απλά γιατί λείπεις και δεν έχω με ποιον να γλειφτώ
παίζει να 'χε και δίκιο ο φρόυντ
κι εγώ που νόμιζα
ότι η εμμονή του με την σεξουαλική χροιά των νευρώσεων
είχε να κάνει με το γεγονός ότι ο ίδιος σπάνια έκανε σεξ
νταξ παίζει και να ισχύει το τελευταίο στην περίπτωση μου
αλλά η τέχνη είναι πουτάνα και δεν κοιμάται μόνο μαζί σας
πηδιέμαι δεπηδιέμαι εγώ

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Εισαγωγικό Σημείωμα

she's got a ticket to ri(hi)de

"Υπάρχει ένα είδος λογοτεχνίας που δε φτάνει ποτέ στις αδηφάγες μάζες. Είναι το έργο των δημιουργών που πηγάζει από μια αληθινή ανάγκη του συγγραφέα και που απευθύνεται στον εαυτό του. Είναι η συνείδηση ενός υπέρτατου εγωισμού, που μέσα του οι νόμοι εξουθενώνονται."
- Τριστάν Τζαρά

Υπάρχει μια διακριτή γραμμή ανάμεσα στο "δημιουργώ" και στο "δημοσιοποιώ". Άλλοι έχουν το ψώνιο του συγγραφέα, άλλοι έχουν την ανάγκη να ακουστούν, άλλοι είναι εξ αρχής αποφασισμένοι για αυτήν την μετάβαση, άλλοι χρειάζονται ένα κάποιο σπρώξιμο, άλλοι, άλλοι, άλλοι. Όλως παραδόξως υπάρχουμε κι εμείς που υποσχεθήκαμε να περάσουμε στην απέναντι όχθη μέσα στην μέθη της κάβλας που ακολουθεί η κορύφωση της ερωτικής συνεύρεσης δυο ανθρώπων. Και σαν "ωραία και αλανιάρικα παιδιά" που είμαστε κρατάμε τις υποσχέσεις μας. Στην υγειά σου, λοιπόν, ντάρλινκ. Και στο επανιδείν.