Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Ε φιλαράκι, έχεις μια σταθερά;




Στήνουμε κώλο και μουνί
δώστε μας λίγη ηθική
απ’ την φτηνή
Ακούς, κυρ Στέφανε;
αυτήν με των 4, ναι
αυτή στα τέσσερα
τη γαμημένη
«
O tempora, o mores
γαβγίζει ο τρελός της Ναυαρίνου
κι εγώ τρέχω να προλάβω το φανάρι
να δεις που θα του στήσουν άγαλμα στην πλατεία άμα τεζάρει
που θα τεζάρει δηλαδή
-το μόνο βέβαιο-
Μια σταθερά, ρε φιλαράκι
έχεις μια σταθερά;
να πιαστώ από κάπου
να ξεκουράσω το σακατεμένο μου κορμί
να γύρω το κεφάλι
και να κλείσω το ένα μάτι
Μια σταθερά, ρε φιλαράκι
κι ας είναι κι άρρητη
Πλέον δεν έχω αγαπημένο στίχο
μόνο αγαπημένο τοίχο
κάπου στην Πλάκα
-δε κάνω πλάκα-
αυτόν στον οποίον έστησαν το ’44 τον Τίτο
κι αυτός την γλίτωσε με ένα φιλί
Περίεργη που είναι η ζωή
και η Ζωή ακόμα να φανεί
Ο χωροχρόνος γαμιέται χειρότερα κι απ’ την Αλεξανδράτου
αλλά παίρνει καλά τσιμπούκια πού και πού
Γι’ αυτό κι εγώ
γυρίζω την πούτσα μου στο μέλλον
φαντασιώνομαι τον Τσακνή επί κεφαλής της ΕΡΤ
και χύνω δυνάμεις με βάση το μηδέν και εκθέτη το άπειρο
Όχι άλλες απροσδιοριστίες, ρε πούστη μου


* απροσδιοριστίες = υπερωρίες αμφιβόλου χρηματικής ανταμοιβής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου